سلام برادر
هزار بار ديگر هم مي گويم: همان گونه كه گفتم گاهي دلم مي خواهد بلند شوم سرم را محكم بكوبم به يك جايي كه داغان شود.
بس كه از اين ماجراها را مي شنوم و آدم نمي شوم. مي توانم يك كتاب كامل در اين باب بنويسم، ولي چه فايده؟
اگر اين ماجراها همچو مني را آدم نكند فايده اش چيست؟ و اگر همچو مني با اين جلوه ها آدم نشود ديگر چه اميدي به اوست؟
مي نشينم و تعريف مي كنم و خاطرات را مرور مي كنم، اما چه سود؟
...
