سلام به شما و ممنون از ديدارتان.
و اما بايد بگويم که خداي من نه خداي کليميان است ... نه خداي مسيحيان ... نه خداي زرتشتيان و نه هيچ خداي ديگري که در ذهن ها نقش بسته!
خداي من همان خدايي است که بارها و بارها، مرا با انواع سختي ها آزمود و با انواع بلايا ترکه هاي سهمگيني بر بدن نحيفم کوفت تا براي سفري طولاني مهيا شوم.
خداي من همان خدايي است که براي تشويقم ... دستم را گرفت و از دايره هلاکت بيرون آورد ... چراغ راه را نشانم داد و چشمانم را به سوي حقيقت چرخاند.
همان خدايي که با نظاره بر کتابش ... دلم را آرام و اشکم را روان مي سازد
اشک اشتياق و عشق ... نه اشک از ترس فرداي قيامت و نه هيچ رعب و وحشتي ديگر.
من خدايم را در هزار توي افسانه ها نديدم ... من خدايم را فقط در کلام فلاسفه نجستم .
خدا را در مهري بيکران ديدم که از آفاق بلند مهرگسترش از اريکه مُلکِ عروج به پيشوازم آمد ... با داماني آلوده رفتم جلو و گفتم : سلام خداي مهربانم ... و او گفت: سلام بر شما اي بندگان پوزش طلبم.
[گل][گل][گل][بدرود]