سلام سيد بزرگوار
بيشتر دوست داشتم در وبلاگ قبلي نظر دهم، چرا كه شور و اشتياق خودم بيشتر بود و البته وبلاگ متمايزي نيز بود. معتقدم در اين عمر كوتاه و فرصت كم اگر وبلاگ مي نويسيم، بد نيست به گونه اي باشد كه در نوع خود اول باشد و بتوانيم حرف اول را بزنيم. اگر قادر باشيم حرف آخر را هم بزنيم كه فبه المراد.
نمي خواهم با تعارف فقط تعريف كنم و يا مثل خيلي‏ها براي فرار از اظهار نظر دقيق، فقط بگويم استفاده كردم (معني‏اش اين نيست كه هر كه اين جمله را مي گويد از اظهار نظر دقيق فرار كرده است!). از اين رو چند مورد را مي نويسم كه ممكن است بعضاً با هم ربطي نداشته باشند، بعضي به وبلاگ شما ربطي نداشته باشد و بعضي يا همه هم غلط باشد. (لا يكلف الله نفساً الا وسعها)!
1- اغلب كساني كه نظر داده اند قبلاً آشنا بوده اند. برخي نيز ظاهراً مجذوب يك حاج آقاي جوانِ سيدِ خوش‏فرم گشته‏اند.
2- فقط 3 نفر به مطالب شما اشاره مستقيم كرده‏اند. دقيق تر از همه گويا قلبي خواهان عشق خوانده است و خود نيز افاده كرده است. مادرانه نيز از زبان (نثر) وبلاگتان ايراد گرفته است و هيچ! نيز محترمانه همين اعتراض را طرح كرده است.
3- از حرف و عمل گفته بوديد. اشاره‏ي خوبي است، به قول زيدي ما گاهي در فوايد خاموشي دو ساعت و نيم سخن‏راني مي‏كنيم و من هم يادآوري مي كنم كه عمل هم اگر خالصانه نباشد، عامل را به زمين مي‏زند.
4- نمي دانم نام وبلاگ تعريضي هم به سخنان حضرت آقا دارد يا خير؟! (آنجا كه فرمودند:«دفاع همچنان باقي است.»)
5- همان‏طور كه خودتان گفته‏ايد جهاد گاهي جنگ است. با اين حساب تيتر اين يادداشت كامل نيست.
6- بحث جهاد و دفاع در اسلام مهم و طرحش ارزشمند است. اگر شما بتوانيد به گونه اي بنويسيد كه مخاطب عام و خاص را با خود همراه كنيد و مفاهيم را شيرين و آب‏دار و پرمغز (بفرماييد رطب) ارائه دهيد، كاري كرده‏ايد كارستان و اين‏جانب اين انتظار و اميدواري را دارم. شايد مجبور شويد در ابتداي راه از مؤلفه‏هاي ايجاز نيز بهره ببريد و كم ولي درخشان بگوييد.

دعا بفرماييد.