تنها

باز هم سلام ...

بزرگوار ! مگر نه اين كه عشق به خداوند ، عشق حقيقي است ؟ و هر عشقي كه معشوقت ، غير خدا باشد ، عشق مجازي ... عشق مجازي هم تكه اي از عشق حقيقي است كه وقتي به آن بپيوندد ، مي شود خود آن ... با اين كه فرموديد ، عشق به هر چيز يا هر كس اگر در راستاي عشق به خداوند باشد ، خوب است ؛ اما احساس مي كنم اصلاً عشق مجازي را قبول نداريد ... اما زماني كه عاشق شدي و ياد گرفتي كه از خودت بگذري و چيزي جز معشوق نبيني ، آنوقت تا رسيدن به عشق حقيقي راهي نداري ... اگر لطف كنيد و شعري را كه يكي از بزرگواران بعد از كامنت شما در وبلاگ بنده گذاشته اند ، بخوانيد ، متوجه منظورم خواهيد شد ...