امروز يه بار ديگه شهدا اومدن‏و حال و هواي شهرمون رو صفايي بخشيدند و رفتند... از شهدا كه نمي تونم چيزي بگم؛ اما بذاريد از زائراي شهدا بگم.
امروز يه زائر بسيجي و خاكي بين زائراي شهدا بود كه مردم به خاطر صداقت و پايبندي‏ش به آرمان هاي شهدا خيلي دوستش دارن. رئيس جمهور محبوب و انقلابي‏مون دكتر احمدي نژاد رو ميگم. بدون تشريفات غيرضروري، همون جوري كه ازش توقع مي رفت اومد توي جمع عاشقان شهدا. وقتي رفت بالاي يكي از تريلرهاي حامل تابوت شهدا، مردم چفيه‏ها و شال‏هاشون رو مي انداختند بالا و دكتر اونا رو به پيكر مطهر شهدا متبرك مي كرد و مي‏انداخت پايين... به اين مي‏گن رئيس جمهور بسيجي و مردمي....؟ واقعا به اين مي گن رييس جمهور بسيجي و مردمي؟ هر چند كار رييس جمهور پسنديده بود ولي نه به مردمي بودن ربط داره و نه به بسيجي بودن.... مولفه هاش چيزاي ديگس! مثلا يه بسيجي خوب بايد بياد بالاي كانتينر و چفيه هاي مردم رو به تابوت شهدا بماله؟ نمي خوام ايراد بگيرم ولي دو نوع آرمانگرايي داريم: 1- آرمانگرا واقعيت ها را در حد آرمان هايش بزرگ مي كند... 2- آرمان ها را در حد واقعيت ها كوچك مي كنيم.

بازهم يا حق آسيد كميل