رفيق شفيق نوشته ات نشان از سليم النفسي توست . اما چنانکه خود نيز اشاره کرده ايد پس نقش اراده در اين وسط چه مي شود آنطور که شما از نيمه نوشته تان به پايين مرقوم فرموده ايد من بيشتر به ياد  عروسک خيمه شب بازي ميافتم که عواملي از پشت صحنه آن را حرکت مي دهندويا کودکي نا بالغ که فقط پادويي مي کند . اما در مورد گوشزد وتنبه  شما خود با يک نامه از معلم عزيزتان خطر را دريافتيد . اما سيد حسن يک سال فرياد بيدار باش را نشنيده گرفت که صد البته ارادي بود . تا اين شد که مردم حضورا به وي يادآووري کردند