این بحث نمادها مثل اینکه تمومی نداره! چند سال پیش که بچه های تفحص شهدا خدمت مقام معظم رهبری مشرّف شده بودند ایشان ضمن تجلیل از کار پر ارزش جستجوی مفقودان این جمله را فرموده بودند: «این عملیات تفحص شهدا یک معنای نمادین دارد‍، یک معنای رمزی دارد؛ معنایش این است که علی رغم آن کسانی که می خواهند مسأله شهادت را، مسأله شهید را، مسأله فداکاری را زیر غبارها و خاک و خل ها پنهان کنند، شما نمی گذارید این کار انجام شود.»
یکی دیگر از آن کارهای سمبلیک و نمادین که در راستای تفحص شهدا انجام می شود، تدفین پیکر مطهر شهدای گمنام در نقاط ویژه شهرهاست؛ شهدایی که با وجود اطمینان از شهید بودنشان به دلیل فقدان مدارک و نشانه های شناسایی گمنام باقی مانده اند؛ گرچه شهدای گمنام خود از نام آور ترین اولیاء خدا در ملکوت اعلای عالم هستند.
نزدیک 40 روز پیش 5 شهید گمنام در منطقه ولنجک تهران به خاک سپرده شدند. حکایت این مراسم جالب و شنیدنی است. ابتدا با بررسی هایی که انجام می شود، نقطه ای در میان منطقه مسکونی در نظر گرفته شده بود و هماهنگی های لازم نیز صورت گرفت؛ اما بعد از اعتراض و اعلام مخالفت عده ای از ساکنان و اهالی محل، مسولان برگزاری مراسم در تعیین مکان تدفین شهدا دچار تردیدهایی می شوند و از قرآن کریم چاره جویی می کنند. استخاره ای گرفته می شود و این آیه آنان را راهنمایی می کند:
و إذ اعتزلتموهم و ما یعبدون إلا الله فاوا إلی الکهف ینشر لکم ربّکم من رحمته و یهیّیء لکم من أمرکم مرفقاً
آیه، داستان اصحاب کهف را بازگو می کند آن هنگام که آن جوانمردان از مردم شهر و خدایان باطل آنها کناره گیری کرده و به غار پناه آوردند تا از رحمت واسعه خدای تعالی بهره مند شوند و گشایشی در کارشان حاصل شود...
ولنجک یکی از مناطق شمالی شهر تهران است و به کوه های شمال تهران متصل می شود؛ استخاره صریح و روشن تکلیف را روشن کرده بود؛ بچه های بسیجی به جستجوی غار در نزدیکی محل از پیش تعیین شده پرداختند و در نهایت تعجب در دل کوه و در ارتفاعی مشرف به منطقه قبل یک غار پیدا می کنند؛ گویی آنجا از مدت ها پیش برای میزبانی شهیدان گمنام آماده شده بود... مراسم تشییع و تدفین شهدا در غار با حضور مردم مؤمن منطقه و حتی آن دسته از ساکنان که ابتدا با این طرح مخالفت می کردند برگزار شد و شهدا در غار آرام گرفتند و غار، کهف الشهداء نام گرفت.
جزئیات شنیدنی و جذاب این واقعه بیش از آن است که در یک نوشته کوتاه پرداخته شود؛ اما حضور سرزده و بی سر و صدای مقام معظم رهبری بر مزار این شهیدان گمنام در سحرگاه روز جمعه 29 تیرماه که نماز شب و نماز صبح را در کهف الشهداء به جای آوردند ابعاد ویژه ای به این موضوع داد. حضور نمادین ایشان در کهف الشهداء حاوی پیام های رمزی زیادی برای ما است.

کهف الشهداء در دسترس من و شماست... مکانی خلوت و معنوی و به دور از هیاهوی بی ثمر شهر که ما را به عبادت و کسب فیض و نور می خواند... هنوز هم در نزدیکی این شهر گناه آلود غاری برای تفکر و عبادت و زیارت پنج تن از بهترین بندگان خدا یافت می شود!... پس بسم الله...
*مشاهده اصل عکس آقا با کیفیت عالی
*در ولنجک چه گذشت؟ (به قلم یکی از اهالی ولنجک)
*گزارش تصویری فارس از مراسم خاکسپاری شهدا در کهف
*حق با کیست؟؟؟؟؟؟(به قلم یکی از اهالی ولنجک)

پی نوشت: چهل روز تا آغاز میهمانی خدا باقی است.
می خواهم در غار دلم کمی خلوت کنم.
تا پایان ماه مبارک رمضان نخواهم نوشت...
اما جهاد همچنان باقی است!
جهاد اکبر...جهاد با نفس... 
یا علی مدد!

نوشته شده توسط : سید کمیل

بسم الله []

اصل یکصد و هفتاد و پنجم: در صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، آزادی بیان و نشر افکار با رعایت موازین اسلامی و مصالح کشور باید تأمین گردد...
صدا و سیما تنها سازمان فرهنگی است که فصل مستقلی از قانون اساسی که مهم ترین قانون کشور و مادر سایر قوانین است، به خود اختصاص داده است و این به تنهایی نمایانگر درجه اهمیت این نهاد فرهنگی است. سازمانی که به فرموده امام راحل بناست دانشگاه عمومی باشد و به رشد فکری و علمی و معنوی مخاطبانش کمک کند. بررسی دقیق سیر تاریخی عملکرد این سازمان در سال های پس از انقلاب اسلامی هر انسان منصفی را به ستایش مجاهدت هایی که در آن صورت گرفته است وا می دارد. با تمام این تلاش ها به خاطر حساسیت های ویژه این سازمان و نقش بی بدیل آن در شکل دهی افکار عمومی جامعه، نقاط ضعف آن نیز بیشتر به چشم می آید.
این روزها بعد از چند مورد خطای بزرگ در چند برنامه رادیویی و تلویزیونی، موجی از اعتراض و نقد و اعلام نگرانی روانه این سازمان شده است. از جامعه مدرسین حوزه علمیه قم و چند تن از مراجع و علمای اعلام گرفته تا شورای نظارت بر صدا و سیما و روزنامه ها و سایت ها و وبلاگ نویسان متعهد...

به نظر من صدا و سیما در مرحله پیش ساخت برنامه هایش با یک اشکال مهم و جدی و در عین حال ناپیدا مواجه است؛ این سازمان سطح فهم و درک و شعور مخاطبانش را خیلی خیلی پایین تر از آنچه هست فرض کرده است. به عبارت دقیق تر، صدا و سیما، جامعه شناسی درستی از واقعیت های اجتماعی ایران اسلامی ندارد.
در علم رسانه و ارتباطات یک اصل مهم وجود دارد به نام «مخاطب شناسی»؛ اگر یک رسانه نتواند مخاطب خود و نیازهای واقعی او را به درستی تشخیص دهد و متناسب این شناخت اقدام به تولید و پخش برنامه و پیام نکند، به زودی اقبال مخاطبان را از دست خواهد داد.
مشکلی که باعث ابتذال رسانه می شود این است که گاهی متولیان رسانه به خیال خود نیازهایی را تشخیص می دهند و بر مبنای آن برنامه سازی می کنند؛ غافل از اینکه آن نیازها، نیازهای واقعی نیستند؛ بلکه نیازهای کاذبی هستند که خود رسانه ساخته است و خودش نیز باورش شده است که اینها نیازهای حقیقی هستند. (داستان اون بنده خدایی که به دروغ می گفت سر کوچه آش می دهند را شنیده اید که خودش هم کم کم باورش شد که سر کوچه آش می دهند!)
این مخاطب نشناسی و فرضیه غلط مدیران صدا و سیما وقتی به مرحله ساخت برنامه می رسد، تأثیرات منفی خود را در قالب پخش برنامه ها و فیلم ها و سریال های مبتذل (یعنی پیش پا افتاده و کم ارزش و بی محتوا) نشان می دهد.
بنابر وظیفه شرعی و از روی احساس تکلیف الهی به مسوولان و تصمیم گیرندگان دلسوز رسانه ملی توصیه می کنم سر از لاک خودساخته خویش خارج ساخته و به بازنگری و بازشناسی مخاطبان خود بپردازید. ملت بزرگ ایران که مخاطبان اصلی شما هستند، بسیار فهمیده تر از آن چیزی هستند که شما توهّم کرده اید. ملت بزرگ ایران را امام راحل عظیم الشأن به درستی شناخته بود و خلف صالحش به خوبی می شناسد. می خواهم پیش نهاد کنم اگر خودتان از شناخت ملت بزرگ ایران عاجزید، بروید به سراغ کلمات و فرمایش های این بزرگان تا شاید کمی به شناخت شما از مخاطبانتان کمک کند.
شعور مخاطبان شما بسیار بالاتر از آن است که بعضی برنامه های سخیف و بی مایه شما آنها را راضی و خشنود سازد. سکوت کریمانه آنها را به حساب نفهمی و رضایت ایشان نگذارید که این اهانتی بزرگ تر از توهین ساخت آن برنامه های مبتذل است.
صدا و سیما باید در مخاطب شناسی خود تجدید نظر اساسی کند تا بتواند از این وضعیت منفعلانه فعلی خارج شده و نقش فعال و سازنده و تعالی بخش خود را باز یابد؛ و در این مسیر نیازمند کمک و هدایت و ارشاد و همدلی و همراهی همه نخبگان و صاحب نظران ایران اسلامی است.
الهی عاقبت محمود گردان...!

نوشته شده توسط : سید کمیل

بسم الله []