در یادداشتی که چند روز پیش نگاشتم، با استناد به نقل قول سایت نسیم به اذعان دکتر زاکانی نسبت به حضور ساکتین فتنه در لیست جبهه متحد اشاره کردم و نکاتی را یادآور شدم. پس از انتشار آن یادداشت، ایشان با ارسال متنی به نسیم در مورد اظهارات خود توضیحاتی دادند که مورد احترام بنده است. به هر حال، چه جناب آقای دکتر زاکانی عزیز به حضور ساکتین فتنه در لیست جبهه متحد اذعان کرده باشند و چه نکرده باشند، اصل سخن در این است که نمی‏توان منکر حضور عناصری از این دست در آن لیست شد و عندالله هیچ حجتی برای رأی دادن به چنین اشخاصی نداریم.
وقتی با شناخت عقبه و سابقه و عملکرد افراد یقین داریم که در لیست جبهه متحد، به جهت سازوکار معیوب و سهمیه‏بندی شده‏اش راه برای نفوذ عناصری از «ساکتین فتنه» هموار شده است، دیگر نیاز به اعتراف و اذعان این یا آن نیست. مراد از ساکتین فتنه افراد صاحب تریبونی است که در ایام فتنه ترجیح دادند محافظه‏کارانه در گوشه‏ای تماشاچیِ خون دل خوردن رهبرمان باشند و از ترس موضع‏گیری نکنند. لذاست که می‏گوییم «لیستی رأی دادن» هیچ وجه عقلی و حجیّت شرعی ندارد.
فتنه را نباید دست‏کم گرفت؛ فتنه امتحان بزرگی بود که جامعه اسلامی‏مان پشت سر نهاد و پیروز میدان این امتحان، مردمی بودند که با صبر و بصیرت 8 ماهه خود، حماسه 9 دی را آفریدند، نه سیاست‏بازانی که منتظرند ببینند باد از کدام سو به کدام سو می‏وزد تا کِشتی‏های منافع شخصی و باندی و حزبی و گروهی خود را به آب اندازند و از آب گل‏آلود فتنه ماهی مطلوب را صید کنند.
فتنه را که پشت سر نهادیم، یعنی آب‏دیده‏تر شدیم؛ یعنی محکم‏تر شدیم؛ یعنی خالص‏تر شدیم؛ یعنی مردم با چشم باز شناختند کسانی را که آب به آسیاب دشمن ریختند و دیدند آنهایی را که سکوت کردند هر چه مولایمان فرمود سکوت نکنید و در دفاع از نظام اسلامی علیه فتنه‏گران صریحاً موضع‏گیری کنید. حال که فتنه را پشت سر گذاشتیم، با کدامین منطق می‏خواهند ما را به عقب بازگردانند؟ با کدامین استدلال می‏توان این ملّت را قانع کرد که باز هم به ساکتین فتنه رأی دهید؟ کدامین مصلحت می‏تواند قوی‏تر از حذف ساکتین فتنه از قوه قانون‏گذاری این نظام باشد؟ وحدت؟!
وحدت خیلی خوب است، آن‏هم وحدت نیروهای انقلاب حول محور ولایت و پرچم‏دار نظام؛ در این تردیدی نیست، اما آیا منظور رهبر انقلاب از وحدت، «وحدت لیستی» است؟! آیا لیست واحد لزوماً می‏تواند تأمین‏کننده «وحدت حقیقی» نیروهای انقلاب باشد؟! و آیا اگر به لیست واحد نرسیدیم ـ‏که نهایتاً هم نرسیدیم‏ـ لزوماً به این معنا است که با هم وحدت نداریم؟! این چه منطقی است؟ چه کسی از این منطق منتفع می‏شود؟ انقلاب؟ اسلام؟ نظام؟ مردم؟ یا...
ما وحدت همه نیروهایی که دل در گرو نظام دارند را مهم می‏دانیم و آن را ارج می‏نهیم و برای تحقق آن تلاش می‏کنیم؛ اما وقتی هنگامه انتخاب فرا می‏رسد، تکلیفمان وحدت لیستی نیست؛ تکلیف، «انتخاب اصلح» است و هیچ چیز دیگر نمی‏تواند و نباید مانع انجام این تکلیف الهی شود. وقتی پای انتخاب «اصلح» به میان آمد، دیگر جایی برای «ساکتین فتنه» باقی نمی‏ماند، حتی به اسم وحدت!
ساکتین فتنه، اگر از خبط بزرگی که در دوران فتنه مرتکب شدند پشیمان و نادمند ـ‏که ان‏شاءالله چنین باشند‏ـ در داخل دایره نظام و علاقمندان انقلاب تعریف می‏شوند و ما با آنها هم به همین اندازه احساس اشتراک و اتحاد داریم، اما اینها دیگر نباید توقع داشته باشند مردمی که در کوران فتنه خوش درخشیدند و سران فتنه را به زباله‏دان تاریخ فرستادند، حالا به اسم وحدت به ساکتین فتنه اعتماد کنند و آنها را به قوه‏ای بفرستند که باید «در رأس امور» باشد.
به فرموده رهبر معظم انقلاب، مجلس باید «عصاره فضایل ملّت» باشد؛ تحقق این هدف جز با انتخاب فاضل‏ترین‏ها و صالح‏ترین‏ها امکان‏پذیر نخواهد بود و مسلماً ساکتین فتنه را نمی‏توان عصاره فضایل ملّتی دانست که چشم فتنه را کور کرد. این ملّت در فتنه، «سران فتنه» را از حضور در عرصه نظام پالایش کردند و در این انتخابات به فضل الهی «ساکتین فتنه» را از قوه مقننه نظام تصفیه خواهند کرد، إن‏شاءالله.

نوشته شده توسط : سید کمیل

بسم الله []