فراموش نکردهایم که وقتی دکتر احمدینژاد برخلاف میل بعضی افراد و جریانات سیاسی با شعار عدالت و مهرورزی و با ادبیات مردمی و صمیمی وارد صحنه رقابتهای انتخاباتی نهمین دوره ریاستجمهوری شد، اصلاحطلبان که اتفاقاً آن روزها بر کرسی قدرت تکیه زدهبودند ایشان را به اتخاذ مواضع پوپولیستی متهم کردند. جریان اصلاحات در حالی دکتر احمدینژاد را پوپولیست میخواند که مردم مسلمان ایران روزهای سختی را با آرزوی بازگشت دولت به گفتمان امام و انقلاب سپری کرده بودند و تودههای عمومی ملت سالها بود که از سیاستهای سکولار و ضد دینی دولت اصلاحات به ستوه آمده بودند. بر همین اساس وقتی دکتر احمدینژاد با صراحت و صداقت سخن از بازگشت به اصول و آرمانهای انقلاب اسلامی به میان آورد توانست اعتماد عمومی را به خود جلب نموده و با رأی مردم سکان هدایت قوهی مجریه را به دست بگیرد.
امروز چهار سال از آن زمان میگذرد و رئیسجمهور محبوب ملت ایران در عمل اثبات کردهاست که به شعارهای اصولی و ارزشهای اسلام ناب و آرمانهای انقلاب اسلامی سخت وفادار است و اگر از عدالت، مهرورزی، مبارزه با فساد و... سخن میگوید برای جلب نظر و جذب رأی مردم نبوده و نیست، بلکه این شعارها از عمق اعتقاد راسخ او به این اصول و مبانی ریشه گرفتهاست و با تلاش خستگیناپذیر و تحسینبرانگیز او در راه تحقق این آرمانها اعتماد مجدد مردم به این خط مشی دور از ذهن نخواهد بود.
اما نکتهی جالب این است که این روزها شاهد اِعمال سیاستهای پوپولیستی و عوامفریبانه از سوی همان کسانی هستیم که چهار سال پیش دکتر احمدینژاد را به همین عناوین متهم میکردند: نقد کوچهبازاری عملکرد دولت در نطقهای تلویزیونی و انتخاباتی، شعرها و شعارهای هجوآمیز، سوءاستفاده از اعتقادات عمومی و علاقه مردم به سادات و رنگ سبز، دادن وعدههای غیرممکن یا غیرقانونی نظیر جمعآوری گشت ارشاد، ژستهای فمینیستی و سوءاستفادهی ابزاری از زنان مانند به همراه داشتن همسر در تمام برنامههای انتخاباتی یا وعدهی انتخاب یک وزیر زن در کابینه یا تشکیل ستاد دختران فیروزهای، سوءاستفاده از احساسات و عواطف قومیتها و اقلیتهای مذهبی نظیر تلاش برای سخن گفتن به زبان آذری یا دادن وعدههای سر خرمن به برادران اهل سنّت، موجسواری بر شایعات و شبهات ضد انقلاب مانند شبههی کمک به لبنان و فلسطین و... تنها چند نمونه از تاکتیکهای پوپولیستی اصلاحطلبان برای فریب افکار عمومی و همراهسازی بدنهی اجتماعی با جریان سکولار اصلاحطلب است.
البته ملت ایران هوشیارتر و بصیرتر از آن است که فریب تبلیغات پر رنگ و لعاب مدعیان اصلاحطلبی را بخورد و سرنوشت کشور را به کسانی بسپارد که در دوران تاریک حاکمیت خود موجب ننگ و بیآبرویی ایران اسلامی شدند. اما سؤالی که باید در این مجال به آن پاسخ گفت این است که به راستی پوپولیست کیست؟؟؟ پوپولیست کسی است که دست به هر کاری میزند تا رنگ و بویی مردمی به خود بگیرد؛ نه آن کسی که به حقیقت فرزند ملّت و مردی از جنس مردم است.
نوشته شده توسط : سید کمیل
لیست کل یادداشت ها